O Courel

Introdución
Patrimonio Natural
Patrimonio Cultural
Outros recursos

Imaxes

Eventos

Non hai contido que amosar.

Introdución

Forma parte da Zona de especial protección dous valores naturais (ZEPVN) dos Ancares-Courel e da Zona Especial Conservación, do mesmo nome. A serra de O Courel ten unha extensión de 21.020 hectáreas e é xeológicamente a máis completa das serras galegas, estendéndose as súas extribacións na veciña provincia de León. Alternan nela os profundos vales, poboados de espesa vexetación, onde se mesturan o bosque mediterráneo e o bosque atlántico e os elevados cumes que superan o 1500 m. de altitude.

Ocupa a maior parte da serra de O Courel e a integran as parroquias de Esperante, Folgoso, Horreos, Meiraos, Noceda, Seceda, Seoane, Vilamor e Visuña do municipio de Folgoso do Courel.

Patrimonio Natural

Os materiais máis frecuentes da serra son as lousas e as areniscas do Paleozoico inferior, aínda que os relevos que resaltan na paisaxe son bancos de cuarcita e calcaria gris, que permiten a formación de covas. Desde o punto de vista hidrográfico, o Lor (54 Km), afluente do Sil, é a principal arteria fluvial, cara á que drenan outras arterias secundarias.

Os de hábitats do anexo I da Directiva 92/43/CEE, que nos podemos atopar son:

Ríos de pisos de planicie a montano con vexetación de Ranunculion fluitantis e de Callitricho-Batrachion;
Queirogais húmidos atlánticos de zonas temperadas de Erica ciliaris e Erica tetralix;
Queirogais secos europeos;
Queirogais alpinos e boreais;
Queirogais oromediterráneos endémicos con toxos;
Prados ibéricos silíceos de Festuca indigesta;
Prados secos seminaturais e facies de matogueira sobre substratos calcáreos (Festuco-Brometalia) (*importantes hábitats de orquídeas);
Prados alpinos e subalpinos calcáreos;
Formacións herbosas con Nardus, con numerosas especies, sobre substratos silíceos de zonas montañosas (e de zonas submontañosas da Europa continental);
Zonas subestépicas de gramíneas e anuais do Thero-Brachypodietea;
Megaforbios eutrofos higrófilos das orlas de chaira e dos pisos montano a alpino;
Prados pobres de sega de baixa altitude (Alopecurus pratensis, Sanguisorba officinalis);
Turbeiras altas activas;
Rochedos silíceos con vexetación pioneira do Sedo-Scleranthion ou do Sedo albi-Veronicion dillenii;
Faiais acidófilos atlánticos con sotobosque de Ilex e ás veces de Taxus (Quercion robori-petraeae ou Ilici-Fagenion);
Carballeiras peduncularess ou albares subatlánticas e medioeuropeas do Carpinion betuli;
Bosques aluviales de Alnus glutinosa e Fraxinus excelsior (Alno-Padion, Alnion incanae, Salicion albae);
Carballeiras galaico-portuguesas con Quercus robur e Quercus pyrenaica;
Soutos;
Sobreirais,
Aciñeirais;
Acevedos;
Bosques mediterráneos de Taxus baccata.

Sobre as especies que figuran no anexo II da Directiva 92/43/CEE, citamos en canto a flora: Festuca elegans; Festuca summilusitanica; Narcissus asturiensis; Narcissus pseudonarcissus ssp. nobilis; Santolina semidentata.

Invertebrados: Austropotamobius pallipes; Cerambyx porco; Elona quimperiana; Euphydryas aurinia; Geomalacus maculosus; Lucanus cervus; Margaritifera margaritifera

Peces: Chondrostoma polylepis; Rutilus arcasii.

Anfibios/Réptiles: Chioglossa lusitanica; Discoglossus galganoi; Lacerta monticola; Lacerta schreiberi.

Mamíferos: Barbastella barbastellus, Galemys pyrenaicus; Lutra lutra; Miniopterus schreibersii; Myotis emarginatus; Myotis myotis; Rhinolophus ferrumequinum; Rhinolophus hipposideros; Ursus arctos.

Patrimonio Cultural

Atopamos testemuños prehistóricos como son os castros de Torre, Vilar e Megoxe, o castro de Brío, o castro da Devesa do Rei, o castro de Miraz, o castro de Torexe ou o castro de Cido ou de Torre Cabreira e castro de Froxán, entre outros, ademais das presuntas covas rupestres do Oso en Moreda.

Da época romana consérvanse abundantes asentamentos relacionados coa extracción aurífera, ademais dos achados de Torre Cabreira e Monte Cido. A riqueza mineira desta zona foi explotada polos romanos, axudándose de sofisticadas obras de enxeñería (ruína montium). Entre as minas máis importantes atópanse as de Torubio Oeste, na parroquia de Esperante, e a Mina da Toca, na de Seoane.

De época medieval subsisten templos, caseríos e ruínas de fortalezas como a de Carbedo en Esperante. Con todo, o feito histórico máis reseñable do municipio céntrase no refuxio que os monxes de Samos, en pago aos moitos favores recibidos por D. Fruela, prestaron ao fillo deste, Alfonso II O Casto, para protexelo das iras do seu tío D. Aurelio, que ocupaba o trono. Buscando os monxes o mellor modo de protexerlle, elixiron o lugar de Sobredo na parroquia de Santa María de Folgoso. O futuro rei (desde finais do século VIII ata principios do IX) recibiu os seus primeiros estudos na igrexa monasterial de Visonia, a actual Visuña.

Como elementos etnográficos atopamos albarizas, fontes, labarellos ou ferrerías.